index // older // notes // tag // sign



10.07.2003 Thursday afternoon @ 2:58 p.m.
*Kenapa kau jadi macam nie?*

Kenapa kau jadi macam nie? Kau dah tak macam dulu lagi. Kau betul dah berubah, dah lain sangat sampai orang bila tengok kau pun dorang tak kenal kau.

Badan kau dah kurus kering. Tinggal tulang je, takde isi langsung. Bila aku tanya kalau kau dah makan ke belum, kau jawab sudah. Sedangkan aku tak pernah pun tengok kau makan walaupun aku tinggal sebumbung dengan kau. Kalau setakat menjamah pun, tak pernah aku tengok kau jamah. Bila aku tanya budak tu, dia cakap dia pun tak nampak kau makan. Jadi terus aku terfikir, kalau kau dah berbohong dengan aku.

Kalau aku suruh kau makan, kau cakap dah kenyang. Setiap kali aku ajak kau makan sama-sama, kau pun cakap dah kenyang. Tapi aku heran, macam mana kau boleh kenyang sedangkan perut kau tu takde isi sebab kau tak makan langsung. Kalau ye pun kau makan, lauk tu mesti luak. Nasi tu mesti luak. Nie pulak dia tak luak langsung, melainkan bila aku atau budak tu yang makan. Jadi sahlah, bahawa kau memang tak makan.

Bila orang tua tu panggil pulak, aku tengok kau makan kat rumah dia. Walaupun apa yang kau letak kat pinggan kau tu tak seberapa, tapi aku boleh nampak dengan mata kepala aku sendiri yang kau makan. Aku nampak kau ambil nasi tu, kau tuangkan kuah, kau jamah lauk. Aku nampak kau letakkan bebola makanan tu dalam mulut kau. Aku nampak kau kunyah. Sedangkan kat tempat sendiri, aku tak nampak benda-benda tu.

Sudahlah badan kau semakin hari semakin kurus, otak kau pun dah semakin lupa-lupa. Dan ianya bukan setakat lupa-lupa aje, tapi kau buat perkara yang pelik-pelik. Tak usahlah aku ingatkan kau perkara pelik apa yang kau dah buat, sebab kau memang takkan ingat pun. Jiwa kau pun aku tengok dah tertekan. Tertekan sebab apa pun aku tak tau, sebab bila aku tanya apa masalah kau, kau cakap takde masalah. Kau cakap kau okay aje. Bila aku nasihatkan kau agar bercakap dengan aku setiap kali ada masalah, kau marah aku. Bila aku cadangkan dengan baik agar kau tak buat benda-benda pelik tu, kau marah aku. Sampai aku pun naik marah kadang-kadang. Dan bila aku marah, kau pun marah. Tapi takkan kau nak aku tengok kau buangkan nyawa kau macam tu? Takkan kau nak aku tengok kau susahkan diri kau macam gitu?

Aku tak mau kau jadi macam nie. Aku sanggup jaga kau. Kalau aku boleh jaga orang tua tu, kenapa aku tak boleh jaga kau, sedangkan kau yang lagi dekat dengan aku. Bila kau sakit dan muntah-muntah, aku nak bawak kau pergi jumpa doktor. Tapi kau tolak. Kau cakap kau tak sakit. Bila aku suruh kau makan ubat, kau cakap kau dah makan, padahal ubat tu masih dalam kotaknya, belum dibuka lagi. Kenapa kau jadi macam nie?

Busuk-busuk pun, aku masih sayangkan kau. Aku nak kau sihat wal'afiat, cergas dan cerdas macam dulu. Tapi kalau kau taknak tolong diri kau sendiri, macam mana aku nak tolong kau? Kalau ikutkan hati, dah lama aku tinggalkan rumah. Biar kau macam gitu aje, sebab orang nak jaga kau pun kau taknak. Tapi aku masih ada rasa tanggungjawab. Insya Allah, aku akan jaga kau sampai aku mati. Selagi aku sihat dan larat, aku akan jaga kau.

Tapi kenapa kau jadi macam nie?

. . .

back // forth
Diaryland // Email?